Arapça, Afro-Asyatik (Hamito-Semitik)’dillerin alt grubundaki Semitik dil ailesine mensuptur. Arapça, Arabistan yarımadası lehçeleri, Irak lehçeleri, Suriye lehçeleri, Mısır lehçeleri ve Kuzey Afrika lehçeleri gibi beş ana lehçe öbeğine ayrılır. Bu dil Arap Yarımadası’ndan Bereketli Hilal (The Fertile Crescent) boyunca Atlantik Okyanusu’na kadar ulaşan geniş bir alanda konuşulan dünyanın önemli dillerinden biridir.
Dünyada yaklaşık 350 milyon insanın anadili olan Arapça, bir milyarı aşkın Müslümanın ibadet dili olması yanı sıra; Suudi Arabistan, Yemen, Birleşik Arap Emirlikleri gibi 22 Arap ülkesinin resmi dilidir. Bu dilin dünyadaki önemi ve rolünün büyüklüğü sonucunda, Birleşmiş Milletler örgütü 1974’de Arapçayı altıncı resmi dil kabul etmiştir.
Arapça büyük medeniyetler, kültürler ve imparatorluklar doğuran dillerin başında gelir. Arapça’nın kullanımı 7. yüzyıla kadar Arap Yarımadası içine sınırlı kalmış, İslamiyet’in gelişiyle birlikte Arap Yarımadası’nın dışında büyük bir hızla yayılarak; Irak, Suriye, Mısır ve Kuzey Afrika’yı kuşatmış, oradaki dillerin yerini almış ve bir kültür ve medeniyet dili olmuştur. Sonraki asırlarda İslami fetihlerin sürmesiyle Arapça doğuda Afganistan ve en batıda İspanya’ya kadar uzanan bölgede konuşulan dil haline gelmiştir.